«Έφτασε απόξω από του Πασά την Πόρτα, στο μαρμαρένιο βενετσάνικο συντριβάνι με τα λιοντάρια. Σήκωσε τα μάτια, είδε τον Μεγάλο Πλάτανο, τον καταραμένο, ζύγωσε, κανένας δεν περνούσε, έκαμε το σταυρό του.

....Γενιές και γενιές, σε τούτον εδώ το θρασεμένο πλάτανο κρεμούσαν οι πασάδες τους χριστιανούς που σήκωναν κεφάλι....»

Ν. Καζαντζάκης, «Ο Καπετάν Μιχάλης», Αθήνα 1974